recka z Cinematical.pl, z którą się w 100 % zgadzam
:"Pomysł ekranizacji Max Payne'a od początku wydawał się ryzykowny. Jak bowiem przenieść na duży ekran grę, która sama czerpała pełnymi garściami z filmowych schematów? To, co na ekranie komputera było swoistą nowinką, w kinie było już przerabiane na wszystkie sposoby. Jak z tym problemem poradził sobie reżyser John Moore?
Jeśli nie graliście w grę, to pokrótce przypomnę, dlaczego osiągnęła kultowy status. Po pierwsze była spójną opowieścią, która bezpośrednio nawiązywała do gatunku noir. Historia zemsty rozgrywała się w skorumpowanym, obsypanym śniegiem mieście. Akcję przerywały krótkie historie komiksowe, okraszone powiedzonkami głównego bohatera. Kluczową kwestią był tzw. bullet time, czyli możliwość spowolnienia rzeczywistości, do momentu w którym był widoczny tor wystrzeliwanych pocisków. Wszystkie te elementy świetnie ze sobą współgrały, tworząc nową jakość w komputerowej rozgrywce.
Filmowa wersja jest natomiast gniotem. Mark Wahlberg gra policjanta, który pracuje w dziale spraw niewyjaśnionych, a po godzinach stara się znaleźć zabójców swojej rodziny. Oczywiście z czasem zaczyna łączyć tropy, które doprowadzają go do właściwego rozwiązania. W międzyczasie pojawią się wszystkie możliwe motywy, czyli skorumpowani policjanci, FBI, wielka firma, narkotyki i gangsterzy. Wszystkie te elementy wykorzystane w najbardziej schematyczny z możliwych sposobów. Dodajmy do tego fabularne bzdury, dziury i uproszczenia, a otrzymamy obraz filmowej nędzy i rozpaczy.
Pierwsze kilkanaście minut filmu to prawdziwa tragedia. Przez ekran przewijają się jakieś postaci, które sprawiają wrażenie kluczowych, aby po chwili zniknąć na dobre. W końcu na placu boju pozostaje Max, niejaka Mona Sax (Mila Kunis), policjant Bravura (Ludacris) i stary przyjaciel Maxa, BB (Beau Bridges). Aktorzy albo nie włożyli pracy w ten film, albo nie mają talentu. Jedynie kostiumy łączą ich z opowieścią, w której występują.
Jedyny plus filmu, to ciekawe zdjęcia nawiązujące do oprawy graficznej gry. Fajnie pokazano również Valkirie i efekt szału bojowego. Sceny te stanowią jednak mniejszość, więc nie nastawiajcie się na totalną efektowność. Nie zabrakło również nawiązania do bullet time'u. Są chyba dwie takie sceny i wzbudzają one ogólne rozbawienie publiczności. Wszystkie te elementy powodują, że tytuł Max Payne świetnie oddaje to, co poczujecie w trakcie seansu.
Najsmutniejsze jest to, że Max Payne jest kolejną tragiczną adaptacją gry komputerowej. Zaczynam się zastanawiać, czy istnieje w ogóle możliwość dobrej konwersji tytułu elektronicznego na duży ekran. Radziłbym unikać tytułów, które same nawiązują do filmów. Wtedy bowiem dostajemy uproszenie uproszczonych rozwiązań, czego najlepszym przykładem jest Max Payne."
W filmie jak dla mnie było brak jakich kolwiek emocji :X Film klimatyczne troszkę podobny do Constantine 
