Brak odpowiedzi do tego tematu

[ReV]

17 lipca 2009 roku zmarł najwybitniejszy polski historyk filozofii i publicysta, niebywały autorytet dla niezliczonej ilości polskich inteligentów i natchnienie humanistów - Leszek Kołakowski. Człowiek, który całe swoje życie poświęcił badaniu historii doktryn politycznych i religijnych, niezwykle aktywny w czasach Polskiej Republiki Ludowej. Dzieła Kołakowskiego to nieskończenie fenomenalne prace, w których zawierał całą istotę tego o czym pisał. Laureat najbardziej prestiżowych nagród na świecie, okrzyknięty najwybitniejszym humanistą XX wieku, członek rzeczywisty PAN.

Mnie najbardziej zainteresowało życie Kołakowskiego podczas PRL-u, gdzie jego karierę można podzielić na 3 a nawet 4 wyraźne etapy. Jego książki dotyczące Marksizmu, Leninizmu to istne majstersztyki, które czyta się jednym tchem. W niezwykły sposób przedstawiał istotę religii, często określany jako głęboko wierzący ateista. Uważam, że jestem człowiekiem o bardzo zbliżonej wrażliwości na świat i o podobnym światopoglądzie do Kołakowskiego, tyle tylko że nigdy nie posiądę tak niebywałej wiedzy jak on. Nie mniej jednak, gdyby nie Kołakowski, na niektóre rzeczy patrzyłbym dzisiaj inaczej - błędnie i wąsko. Śmiało mogę powiedzieć, że jest on dla mnie na swój sposób mistrzem.

Jeżeli ktoś nie miał do czynienia z książkami Leszka Kołakowskiego polecam gorąco "Główne nurty marksizmu, Geneza, Rozwój, Rozkład", "Obecność mitu", "Horror metafizyczny".

Jego dziełami ludzkość będzie się zachwycać nawet za 150 lat.