130 odpowiedzi w tym temacie

[jacolplacol]

Ja jestem ciekawy tego co Bercik napisze

[jacolplacol]

Ta opowieść pochodzi jeszcze z czasów klanu Herobrine Is Alive.
Kaj HEROS i ja nie mieliśmy co robić w naszym pustynnym mieście ,więc postanowiliśmy wybrać się na wyprawę kolonizacyjną. Zajmowaliśmy kolejne terytoria ,pokonywaliśmy oddziały pogan i zgarnialiśmy łupy. Mając już 3 stacki diamentów nadal pragneliśmy więcej, więcej i więcej. Po długiej drodze natkneliśmy się na jakąś wyspę. Na pierwszy rzut oka pomyśleliśmy że to zwykły kawałek lądu, lecz po chwili usłyszeliśmy szczęk metalu. Wyjrzeliśmy zza wzgórza i ujrzeliśmy ogromną bitwę. Były to prymitywne plemiona które nie umiały nawet wyrabiać rzeczy z diamentów. Zapatrzeni w to zjawisko nie usłyszeliśmy ,że ktoś się zbliża. Zostaliśmy złapani, związani i rozbrojeni. Ta bitwa była tylko przynętą. Czterej władcy - xtyro,Pedosusek,marqos12 i Atroth spojrzeli na nas i kazali bić aż do śmierci. Po dwóch godzinach męki nie mieliśmy już sił - śmierć zaglądała nam w oczy. Ujrzałem rozbawioną twarz Atrotha i Suska a potem straciłem przytomność.
Gdy się obudziłem zobaczyłem Bercika w lśniącej zbroi pędzącego na rydwanie. Rzucił w naszą stronę miksturą uleczającą i poczułem przypływ energii. Bercik krzyknął:
-Łapcie za broń-rzekł po czym nam ją rzucił. Szybko powstałem i stanąłem twarzą w twarz z xtyrem. Zamachnąłem się mieczem lecz on odparował cios, rozejrzałem się za kolegami ale wszyscy byli w boju. Z prędkością węża wykonałem pchnięcie i pozbawiłem mojego przeciwnika życia.Tyle szczęścia co ja nie miał HEROS nad którego zwłokami śmiał się marqos. Bercik dostał szału wojennego ciął mieczem dookoła, z uśmiechem patrzył na zmasakrowane ciała przeciwników, chciał zadać im ogromny,niewyobrażalny ból. Bitwa zakończyła się śmierć ponieśli wszyscy poganie, a PedoSusek i Atroth trafili do niewoli. Złupiliśmy ich zamek - ile tam było diaxów!!! Jednak żadne cenne itemy nie zastąpią człowieka...
Na tym kończy się tragiczna, a zarazem szczęśliwa wyprawa.

[Eurobercik]

Świetne. Najlepsze ze wszystkich, jakie się dotychczas pojawiły. Masz plusika za to opowiadanie

[jacolplacol]

I

Usuncietegoposta napisalem przez przypadek go

Użytkownik jacolplacol edytował ten post 08 listopada 2012 - 07:23

[Kajotos]

opowiadania znajdowały się w świecie minecraft.

Fuuj!
A już chciałem coś napisać. :/

[Julleczka]

Anuu ocknęła się w pewnym budynku. Nie wiedziała skąd tu się wzięła, w jej sercu rósł niepokój. Z każdą sekundą jej serce biło coraz mocniej. Rozglądała się po pustych korytarzach. Była kompletnie zdezorientowana, powoli traciła kontrolę nad swym ciałem. W końcu obudziło się szaleństwo, zaczęła walić pięścią po ścianach i zamkniętych stalowych drzwiach, ujawniła się w niej klaustrofobia. Stała się kompletną wariatką biegająca w koło, starała się rozerwać własne wnętrzności, mimo że tego nie chciała. Nie miała panowania nad ciałem, to nie ona nim sterowała. Pojawił się pulsujący wszechobecny ból, nasilający się nieubłaganie. I kiedy wszystkie emocje, ból, szaleństwo sięgnęło zenitu nastąpił… spokój. Upadła na podłogę i zasnęła na kilka dni....
Obudziła się po 5 dniach, mimo upływu czasu dalej czuła przeszywający ją ból, nie miała pojęcia skąd się wziął, ani jak go pokonać. Dalej nie mogła pojąć jak się znalazła w tym budynku. Nagle... metalowe drzwi otworzyły się i ukazali się: PedoSusek i marqos12. Dziewczyna nie miała pojęcia co zrobić, bała się ponieważ tak długi czas bez kogo jakiegokolwiek towarzystwa dał się we znaki na jej psychikę. Weszła na stół a z niego do szybu wentylacyjnego. Oni zaczęli przeszukiwać budynek, gdy skończyli usiedli i rozmawiali o taktyce bojowej, dziewczyna słuchała wszystkiego z uwagą. Gdy nadeszła noc szykowali się do spania, gdy PedoSusek usłyszał hałas który dochodził z szybu, dziewczyna przestraszyła się, ponieważ to jej głowa opadła i wywołała ten hałas. Oboje spojrzeli się w góre i zobaczyli ją... Kazali jej się uspokoić, powieważ zaczęła przeraźliwie krzyczeć. Zaczęli jej opowiadać dlaczego są tutaj. Okazało się że pochodzą z różnych światów... Xtyro i Atroth z Arcadii, PedoSusek i marqos12 z Nemeii. Są tu ponieważ Xtyro prosił o pomoc każdego, kto tylko ma wolę walki do pomocy z plagą zombii.... Zarażają one każdego kogo ugryzą. A oni walczą żeby wszystkich się pozbyć. Gdy nadszedł poranek wyruszyli w drogę do tajnej kryjówki ''Rycerzy'' na szczycie góry. Gdy tam dotarli Atroth(lekarz) zbadał Anuu i odkrył że te zombiaki musiały ją ugryźć, dlatego czuła ten ból. Dał jej jak najszybciej lek i wszyscy zaczęli się uzbarajać do wielkiej wojny by ocalić królestwo Arcadia. Wyszli na zewnątrz wszyscy ubrani w diamentowe zbroje z mieczami ręku. Xtyro krzyknął: Do boju! Wszyscy walczyli bardzo odważnie, lecz zombiaków było zbyt dużo żeby mogli sami sobie z nimi poradzić. Wrócili do bazy gdzie przez portal przyszli wszyscy mieszkańcy Nemeii...Wyszli i walczyli jak nigdy dotąd. Po wielu godzinach walki Królestwo Arcadia nie miała już ani jednego zombiaka, wszyscy pomogli w odbudowie Imperium.
Anuu obudziła się.
-To wszystko musiał być mój sen - pomyślała z uśmiechem i wyszła na dwór. Przechadzając się po Królestwie Arcadia spotkała Xtyro, który odparł - Dziękuję za pomoc. Dziewczyna pomyślałą - A może to jednak nie był sen......

Dziękuję, trochę takie inne ale mam nadzieję że się spodoba

[oskiravip1]

Ok witam to opowiadanie będzie prawidłowym moje wcześniejsze się NIE LICZY ok jedziemy

Wyspa Fland, jakieś 10 dni od beznadziei i rzut beretem od zamarzniesz na śmierć. Taki równoleżnik gdzie wszystko równo leży, z wyjątkiem mojej osady, która stoi. Od siedmiu pokoleń zresztą. A mimo to, wszystkie budynki są nowe. Mamy tu ryby, owce iii malownicze zachody słońca. Jedyny problem to szkodniki. Gdzie indziej to są zwykle myszy, względnie jakieś robaki. A my mamy...Smoki, które akurat nas atakują. Normalnie ludzie by się wynieśli ale nie my, my jesteśmy Klanem CUD.Bywamy nieelastyczni. Mam na imię Oskiravip1. Zupełnie nie wiem ale mogło być gorzej, nasi rodzice uważają że głupie imiona odstraszają gnomy i trole.
Nagle ktoś mnie wywalił i krzyknął
Atroth: AAAAAA!!! Dobry wieczór
Nie rozumiałem o co chodzi. potem inni krzyczeli:
Marqos12: Co ty tu robisz!?
Pedosusek: Schowaj się!
Atroth: Po co się tu plączesz?!
Pedosusek: Do domu ale już!
Nagle gdy tak biegłem usłyszałem głos mojego ojca
(XD)xTyro: Oskiravip1!
Oskiravip1: Co?
xTyro: Czemu on się tu plącze? A zresztą co ty tu robisz!? Zmiataj stąd!
To jest Bercik, wódz naszego plemienia. Ponoć będąc dziecięciem urwał jakiemuś smokowi łeb. Czy ja w to wieże? Ooo tak.
Bercik: Co tym razem?
Atroth: Grątle, Zębacze i Zębirogi a Pedosusek widział Koszmara Pomocnika
Bercik: Jakieś Nocne Furie?
Atroth: Narazie nie
Bercik: I dobrze...
Potem dobiegłem do mojego mistrza.
Marqos12: Ooo dobrze że wpadłeś, myślałem że cię zjadły
Oskiravip1: Co mnie?... Nie no co ty, ja jestem dla nich za bardzo "napakowany". Nie poradzily by sobie z... no wiesz taką masą
Marqos12: Czemu? Na wykałaczkę w sam raz
Ten mięśniak z nie wyparzoną gęba ( do tej pory "mistrz" ) to Marqos12, jestem jego uczniem od małego, a raczej jeszcze mniejszego (...)
Bercik: Na dolną linie obrony!
Pedosusek: Tak jest.
Bercik: potraktujemy ich katapultami.
Atroth: PALI SIĘ!!!
Klan CUD: dobra lecimy.
A to: Anity, FajnyNIK i adi
Oskiravip1: <rozdziawił twarz> Ci to mają fajną fuchę ( strażacy )... Ej no weź chodź raz daj mi szansę się wykazać
xTyro: Wykazałeś wiele razy, i to wybitną głupotą!
Oskiravip1: wiem o tym no... Zabije smoka i moje życie diametralnie się zmieni. Może któraś mnie nawet zechce!
xTyro: Nie umiesz machać młotem, ani rąbać toporem, nawet rzucać dobrze nie umiesz
Oskiravip1: Ok, fakt ale to może rzucać za mnie ( pokazał jakaś maszynę )
Niechcący ją włączyłem i jakiś wiking oberwał
xTyro: Widzisz! I ja właśnie o tym mówię!
Oskiravip1: Ale wystarczy pomniejsza kalibracja iii...
xTyro: Nie, nie Oskiravip1. Jeżeli masz stąd, kiedykolwiek wyjść i walczyć ze smokami, musisz wreszcie skończyć... z tym
Oskiravip1: Mam rozumieć że chodzi o mnie, tak?
Pyskacz: Właśnie o to chodzi. Skończ z byciem takim jakim jesteś
Oskiravip1: ooooooo
xTyro: oooooooo tak
Oskiravip1: Niebezpieczna pan tu wprowadził grę. Wiesz co się dzieje kiedy tam taka pierwotna energia nie znajduje ujścia
xTyro: Zaryzykuje wiesz? Miecz ostrzenie na zaraz
Kiedyś wreszcie mnie puszczą, bo u nas jak nie zabijesz smoka to jesteś nikim zębacz to absolutne minimum. z grąglem już cięższa sprawa, ale za grąkla to już na pewno bym sobie znalazł dziewczynę. Albo taki Zębirus Dwugłowy

[Lugward]

chyba najfajniejsze

[Darken]

To ja też! ;D

SlenderMen Mod.

Pewnego pięknego dnia gracz Darken postanowił, wejść na serwer oczywiście nie wiedział
co może go zaskoczyć, ponieważ serwer GamingCrew jest nie przywidywalny.
Po zalogowaniu Darken poszedł na /warp firma-darken zobaczył tam hordy
Administracji które zwinięte w jeden tłok machali mieczami.
Darken się zezłościł ponieważ doszedł do wniosku że nie da rady się dostać.
W gdyż napisał do Atrotha, Atroth odpisał "uciekaj! uciekaj!"
Więc nogi za pas i zwiał.
Na spawnie pytał się, każdego co się dzieje.
Wszystkie odpowiedzi miały taki sam ciąg treści, "Uciekaj póki możesz"
"nie pytaj się wiej!"
Wtem na serwerze pojawił się wszech mocny xTyro powiedział dla Darkena
że hordy SlenderMen'ów zaatakowała arcadię.
To uderzyło prosto do sedna pytania "co się dzieje"
Gracz Darken zwołał hordy walczących z slenderMan'em do siedziby ShD.
Zasiedli przy Sześciennym stole i zaczęli omawiać taktyczny plan.
Prowadzono też dyskusje na temat szyku bojowego.
Darken nie wiedział co się staje jeśli spojrzy się na slendermen'a
-PedoSusek
-Marqos12
Powiedzieli że jeśli znajdzie się magiczny zwój to nie można się oglądać,
i stosować się do polecenia napisanego na nim.
Nagle xTyro napisał że znalazł ich świętą grotę w której znajduje się bos
Slender!
Wszyscy złapali za oręż i w mgnieniu, oka zniknęli z pola widzenia Darkena.
Darken pomyślał "będę walczył o serwer jak nikt inny z graczy"
Postanowił pójść do magazynu i się przyodziać w Oręż i Zbroję.
-Susek podał kordy i darken ruszył w drogę.
Po wielu zmaganiach walki z Mobami czychających na drodze, dotarł na
miejsce walki.
Wszyscy rzucili się na Bossa i zaczęli go kąsać swoim orężem xTyro był
doskonałym strzelcem strzelał z dystansem ale i wyczuciem.
PedoSusek używał Czarnej Magii, nauczył się co nie co od Dziadka
czarnoksiężnika.
Natomiast Marqos12, Atroth i Darken Walczyli z gadem niczym
"ogniem i mieczem"
Po wielu ciosach Boss zregenerował się nasi dzielni wojownicy
byli wyczerpani, Boss uderzył z ogromną siłą kołczanem w stronę
xTyra, Tyro upadł pod ciosem uderzenia Wojska starały się wycować
lecz to nie miało by sensu, gdyż ich ukochany serwer stracił by wolność.
Atroth zabrał Tyra do swojej Matki zielarki która mieszkała u stóp góry
Bustwa-Zeusa zabrali go do świętego piorunu i został w domu na
obserwacji.
Marqos12 znalazł słaby punkt Bossa to był jego pępek ;D
Wsadził miecz z ogromną siłą wrodzoną i Boss upadł
na ziemię z ogromną siłą niczym meteoryt.
Wszyscy Podnieśli miecze do góry z zachwytem.
Po czym PedoSusek zapytał "a gdzie przywódca Tyro"
Marqos12, napisał Sms ;D
do Atrotha co się stało że ich nie ma on odpowiedział
" Wódz Tyro odchodzi"
Wszyscy z ogromną prędkością rzucili się w drogę.
Przeskakując przez ogromną przepaść dotarli
do zbocza góry.
Weszli na góręi zobaczyli obok chatki Trumnę.
Wszyscy przełknęli ślinę i weszli do domu okazało
się że nasz xTyro odszedł nasza droga była za
długa.
Wszyscy upadli z bólem serca na kolana modląc
się o niego.
Darken odpowiedział "z Bossa wypadło jajko życia!"
Atroth usiadł na konia ;D
i mkną w stronę jaskini gdzie odpadłu Boss umarł.
Znalazł tam skrzynię z kamieniem ogniskującym
przywiózł go do Chatki.
Po czym wetknęli go w ręce zimnego Wodza.
Modlili się z wiarą o odzyskanie potęgi i władzy Arcadii.
Po nocy wszyscy zerwali się z łóżek goniąc w stronę
pokoju gdzie spoczywał Tyro.
Tyra nie było wyszli na dwór i zobaczyli że Tyro zbiera
rzepę spytali się "po co ci rzepa?" powiedział ze gotuje
wywar z jądra smoka i trzeba rzepę.
Wszyscy popadli w zdziwienie ponieważ nie wiedzieli
że kamień ogniskujący przywraca do życia nie
zapewniając że zgon przywrócony do życia nie
pamięta co się stało.
Wszyscy przy obiedzie rozmawiali o walce tylko
biedny Tyro nie był w temacie lecz to On
i Marqos12 byli głównymi bohaterami.
Tak więc dzień miną szybko i wszyscy zapomnieli
o SlenderMen'nie.


I to chyba tyle starałem się bez błędów
Może i bez sęsu ale mi się trochę podoba.
Dzięki
--------
Darken

Użytkownik Darken edytował ten post 09 listopada 2012 - 08:28

[Lugward]

też fajne

[Kajotos]

"zgon przywrócony do życia" <3
Zmienić trochę treść, poprawić błędy i według mnie będzie dobrze. :>
Podoba mi się użycie tytuły książki Sienkiewicza "Ogniem i mieczem". (swoją drogą polecam i zachęcam do przeczytania ;P, chociaż "Krzyżacy" moim zdaniem lepsze)

[Eurobercik]

Też fajne. Ja powinienem wieczorem wstawić swoje opowiadanko.
Zachęcam wszystkich do pisania historii, fajnie się je czyta

Użytkownik Eurobercik edytował ten post 09 listopada 2012 - 03:23

[Darken]

Dzięki.
Zachęcam równierz, do Gry na slender-modzie lub w samą fabułę SlenderMan ;D

Użytkownik Darken edytował ten post 09 listopada 2012 - 05:03

[Eurobercik]

Chyba zdążyłem z tym na styk
Oto moja opowieść pt. "Admini nie giną".
Miłego czytania!

Spoiler

-Berciku! –Zawołał Darken.
-Co się stało? –Odpowiedziałem.
-Jak się robi totem? –Zapytał Darken.
-Na blok diamentu połóż tablicę i napisz na niej „totem”.
Chłopak zrobił to, co powiedziałem. Cały jego dom otoczyła żółto-różowa kula energii, rozświetlając teren dookoła. Młodzieniec lekko przestraszony zrobił krok do tyłu, ja zaś powiedziałem do niego:
-Wszystko, co znajduje się w tej kuli jest tylko twoje.
-Dziękuję. –Rzekł nastolatek i dodał –Proszę to wziąć, to dla ciebie w podziękowaniu za pomoc.
Darken trzymał niewielką buteleczkę z niebieskim napojem w środku. Ciecz lekko świeciła. Była to mikstura chwilowej niewidzialności.
-Nie, nie trzeba. Trzymaj, tobie się bardziej przyda. -Odparłem.
Byłem adminem. Admini nie muszą walczyć, bo każdy boi się im podpaść. Są nieprawdopodobnie silni i każdy włada cząstką naszego pięknego świata – Arcadii. Jedni florą, inni fauną, wodą, ogniem, powietrzem, ziemią. Moją mocą jest światło. Jestem w stanie zgasić lub zapalić prawie każdą pochodnię lub lampę. Jako symbol mojej mocy noszę mały naszyjnik w kształcie lampki, która świeci niezbyt mocnym światłem.
Najmocniejszym i największym adminem był xtyro. Władał on wszystkim, mógł w dowolnej chwili zmienić czas, pogodę, prawa fizyki, był on królem Arcadii.
Wszyscy admini mieszkali na Olimpie – ogromnej górze.
-Ależ nalegam! –Prosił chłopak.
-No dobrze, wezmę. –Odpowiedziałem z uśmiechem, wziąłem podarunek i wsadziłem go do kieszeni.
Patrząc, że nic tu po mnie, stwierdziłem, że czas wracać na Olimp.
Ruszyłem więc w stronę zachodzącego słońca i pustynnej wioski, największej na naszym terenie. Dzień powoli się kończył. Cały świat szykował się powoli do snu.
Kilkanaście minut później doszedłem do wioski. Pomimo zbliżającej się nocy, wieś tętniła życiem. W barach siedzieli ludzie, którzy popijając różne napoje i jedząc kolację opowiadali kolegom o ich przygodach. W niektórych oknach świeciło się jeszcze światło – mieszkańcy szykowali się do snu. Centrum naszej wioski – studnia Atrotha – było pięknie rozświetlone.
Słońce zaszło. Stwierdziłem, że muszę wracać na Olimp. W nocy pojawiają się różne potwory, które są silne i potrafią bardzo szybko zabić nocnych łowców czy myśliwych. Wolałbym nie spotkać żadnych strasznych stworzeń, toteż szybkim krokiem ruszyłem w stronę Olimpu.
Jakieś pół godziny później dotarłem do lasu, który pod osłoną nocy wyglądał niepokojąco i mroczno. Księżyc został zasłonięty przez chmurę. Jedynym źródłem światła został mój naszyjnik z lampką. W oddali widać było kontury potworów, które chodziły w kółko rozglądając się za ofiarami. Wśród skupiska stworzeń potrafiłem rozpoznać tylko jedno – endermana. Jest to wysoka na trzy metry kreatura, która potrafi się teleportować. Szczęśliwie zaatakuje tylko wtedy, gdy spojrzy się mu w jego świecące, fioletowe oczy.
Potworów pojawiało się coraz więcej, szczęśliwie w oddali widać już było światła z Olimpu. Przyspieszyłem i doszedłem do góry, a następnie poszedłem ścieżką do małej wioski na szczycie. Po kilku minutach byłem na miejscu.
Widok ze wzgórza był niesamowity. Widać było wioskę pustynną i setki małych domków, których światło chroniło mieszkańców przed wrogimi stworzeniami. Sama wioska adminów także przepięknie się prezentowała. Kilka małych domków, w których mieszkali admini oraz wielka świątynia na cześć xtyra. W środku znajdował się wielki pomnik, a także mieszkanie wielkiego króla Arcadii.
-Cześć! Jak ci minął dzień? –Zawołał do mnie wesoło Atroth, gdy mnie ujrzał, przechadzając się po wiosce.
-Dobrze. –Uśmiechnąłem się. To był kolejny pracowity dzień, pomagałem bezinteresownie wielu osobom, w końcu taka jest rola admina. Sprawić, by każdemu się dobrze żyło na naszych terytoriach.
Atroth jest władcą fauny. Dba o wszelkiego rodzaju zwierzynę, wręcz kocha różne zwierzęta. Sam ma także hodowlę biedronek. Nie cierpiał osób, które zadawały cierpienie zwierzętom.
-Ja także miałem dziś dobry dzień. Pomogłem wielu osobom.
Po krótkiej rozmowie, w której przekazaliśmy sobie, co dokładnie robiliśmy, udałem się spać. Przed snem spojrzałem się jeszcze w piękne, gwiaździste niebo, gdzieniegdzie zakryte pojedynczymi chmurami. Wyglądało wspraniale. W nocne światła i panoramę Arcadii mógłbym się czasami wpatrywać godzinami.

Obudziłem się. Spojrzałem na mój zegarek. Pokazywał wschód słońca. Najwyższy czas zwlec się z łóżka i ruszyć pomagać ludziom.
Wstałem więc i odsunąłem zasłony, spodziewając się zobaczyć wielką pustynię na tle porannego nieba. Zdziwiłem się jednak, gdyż ujrzałem noc. Zamgloną i zachmurzoną. Z niedowierzaniem przetarłem oczy i spojrzałem na zegarek. Wskazywał wschód słońca.
Czy to sen? A może zegarek się zepsuł? Ubrałem się szybko i wyszedłem z domu. Ujrzałem zaniepokojonego Atrotha i marqosa12, władcę ziemi. Chodzili zdenerwowani w kółko i coś mruczeli.
-Cześć. –Niepewnie zawołałem. Spojrzeli się na mnie z milczeniem, lekko zaskoczeni.
-Która jest godzina? –Kontynuowałem.
-Około dziewiątej rano. I w tym problem. –Powiedział Atroth. Już miałem się zapytać, co się stało, ale marqos12 dodał:
-Powinien już dawno być wschód słońca, ale z jakiegoś powodu dalej jest noc. Niepokoimy się, co się dzieje.
-To może chodźmy do świątyni zapytać xtyra? –Zasugerowałem.
-Już byliśmy. Niestety, nie widzieliśmy go. –Powiedział ze smutkiem Atroth.
Nagle ze świątyni wyszedł Cinek. Cinek podobnie jak ja jest adminem, odpowiedzialnym za florę. Potrafi robić z roślinami istne cuda, które są po prostu nie do opisania. Zawołał cicho:
-Przeszukałem cała świątynie. To na nic. Tyra tam nie ma.
-Niedobrze, bardzo niedobrze. Jesteśmy zdani tylko na siebie. -Rzekł zaniepokojony Atroth.
Doskonale rozumiałem jego zdenerwowanie. Coś zakłóciło bieg dnia i nocy, i to poważnie.
-A może jest w pustynnej wiosce? –Zapytałem.
-Najprawdopodobniej, na razie nie zdecydowaliśmy się tego sprawdzić. –Odrzekł poważnie marqos.
-To może ja sprawdzę? –Zaproponowałem. Wycieczka do wioski pustynnej w mgle i ciemnościach jest bardzo niebezpieczna, ale myślę, że sobie poradzę.
-Dobrze. Większość adminów jeszcze nie wstała, jedynie endooo i wodny91 gdzieś zniknęli. –Powiedział Atroth.
-Pewnie wstali wcześniej. Możliwe, że właśnie szukają Tyra. Pójdę poszukać Tyra, wyślę wam kulę światła, jeżeli będzie w wiosce. –Powiedziałem. Jako władca światła wysłanie do kogokolwiek małej świecącej kulki nie stanowiło problemu. Atroth skinął głową, ale Cinek przerwał:
-O nie Bercik. Sam nigdzie nie pójdziesz. To zbyt niebezpieczne w takich warunkach pogodowych. Idę z tobą.
-Nie ma problemy, pomoc się przyda. –Uśmiechnąłem się.
Ruszyliśmy więc. Po drodze napadło nas stado zombie i creeperów, na szczęście bez problemu pokonaliśmy stwory. Doszliśmy do wioski. Przy studni Atrotha stał zaniepokojony Tyro, a także wodny, władca wody i endooo, specjalista od mroku i ciemności. Nie wyglądali na zadowolonych. Puściłem do Atrotha kulę światła, a xtyro zauważył to i zawołał:
-Bercik! Cinek! Dobrze, że przyszliście.
-Co się tutaj dzieje? Czemu słońce nie wschodzi? –Prawie krzyknął Cinek.
Tyro spokojnie, ale z pewnym smutkiem w głosie powiedział:
-Widzicie, dotychczas ukrywałem przed wami pewną ważną wieść.
Cinek otworzył usta ze zdziwienia, ale nasz król kontynuował:
-Nie jestem jedynym królem tej krainy. Arcadią rządziła jeszcze moja siostra, Gwiazdka.
Coraz więcej ludzi niepewnie kręcących się po wiosce podeszło trochę bliżej, aby posłuchać. Tyro westchnął i kontynuował:
-Tworzyliśmy razem tą krainę. Ja tworzyłem dzień, światło, słońce, ona zaś ciemność, mrok, księżyc, gwiazdy i noc. Niestety, pewnego dnia coś się z nią stało. Nie wiem dlaczego, obraziła się na mnie, że dzień jest lepszy od nocy i próbowała mnie zupełnie zabrać mi moc, sama rządzić światem. Psuła wszystko, niszczyła i dodała złe potwory pojawiające się w nocy, zniszczyła dzień, atakowała niewinne osoby. Stała się zagrożeniem dla Arcadii. Byłem zmuszony zamknąć ją w kuli mocy pod skałą macierzystą. Nie wiem, czemu nagle tak jej odbiło. Była miła i spokojna, ale w kilka dni stała się takim zagrożeniem dla świata, że z ciężkim sercem byłem zmuszony uwięzić ją.
W tym momencie endooo dodał:
-I wydostała się, sprawiła, że ciągle jest noc, i prawdopodobnie będzie starała się nas pozbyć za wszelką cenę.
Sprawa była poważna. Jeżeli dobrze zrozumiałem, Gwiazdka ma taką moc jak Tyro – czyli może błyskawicznie zniszczyć cały, piękny świat. A zaczęła od dnia.
-Ktoś musi tam pójść i spróbować ją skłonić do zmiany zdania. W przeciwnym razie trzeba będzie z nią walczyć, a bardzo tego nie chcę. –Powiedział smutno Tyro.
-Ja mogę pójść. –Powiedziałem. Dziś miałem dziwną chęć na ryzykowanie. Ku mojemu zdziwieniu xtyro się zgodził i rzekł spokojnie:
-Idź tam, Bercik, spróbuj ją przekonać. Masz moc światła, może to coś da. Inaczej będziemy musieli zmusić ją siłą, żeby nie niszczyła świata. To jest moja siostra, nie chciałbym tego robić. Rozumiecie zresztą.
-Jeżeli trzeba będzie walczyć, cały klan Sparta jest w gotowości –Wtrącił się Lugward. Lugward był jednym z niewielu ludzi posiadającym urywek mocy admina. Nie jest nieśmiertelny, ale ma nadludzką moc, w tym przypadku siłę. Lugward jest założycielem klanu Sparta i wraz ze swoim bratem, Astelixem, włada nim tak, że błyskawicznie stali się najsilniejszymi ludźmi w naszej krainie. Czy jednak ich siła starczy na kogoś tak silnego, jak Gwiazdka?
-Walczyć będziemy, jeżeli Bercik nie wróci. Idź już, Berciku. Na północy powinien być jej pałac. Proszę cię, wymyśl coś, żeby ją przekonać. –Rzekł xtyro.
-Postaram się. –Powiedziałem, ale tak naprawdę sam nie wierzyłem w moje słowa. Ale nie mogę zawieść Tyra. Dodałem jeszcze:
-Zrobię wszystko, co w mojej mocy.
I odszedłem, kierując się na północ.
Po jakiejś godzinie drogi przez pustynię ujrzałem ogromny pałac, otoczony fosą wypełnioną lawą. Zbudowany był z obsydianu i bloków diamentu, oraz dziwnego żółto-różowego materiału, którego nie znałem. Podchodząc do zamku czułem coraz większy niepokój. Czy Gwiazdka już wie, że się zbliżam? Czy zaatakuje mnie, nim zdążę cokolwiek powiedzieć? Zacząłem się lekko bać, ale teraz już za późno na odwrót. Przynajmniej jeżeli zginę, zrobię to za krainę, w której od urodzenia mieszkam i w której jestem adminem.
Doszedłem do zamku. Stabilny kamienny most prowadził nad fosą do otwartej bramy. Czyżby królowa nocy oczekiwała gościa? Niepewnie przekroczyłem most i stanąłem w bramie. Powoli, krok po kroku wszedłem do środka. Starałem się być cicho. Nagle usłyszałem jakiś dźwięk. Wstrzymałem oddech. To było lekkie uderzenie szkłem o jakiś twardszy materiał, kamień lub drewno. Rozejrzałem się, gotów w każdej chwili do ucieczki. Po dłuższej chwili ruszyłem przed siebie, dalej starając się być bezgłośnym i niezauważalnym.
W pewnym momencie doszedłem do masywnych drewnianych drzwi. Delikatnie pociągnąłem za klamkę i uchyliłem wrota. Zza drzwi dotarła łuna mocnego światła. Uchyliłem wrota troszkę bardziej i wychyliłem się żeby sprawdzić, co jest w pomieszczeniu, do którego doszedłem.
Ujrzałem przepiękne pomieszczenie. Wyglądało na salę tronową. Ogromny tron z obsydianu, otoczony dwoma drewnianymi stołkami. Na jednym z nich stał kieliszek z czarnym, niedopitym, błyszczącym napojem. Chyba to była jakaś mikstura, ale nie przypominam sobie, żeby jakakolwiek, którą znam, była czarna.
Za tronem wisiał ogromny obraz endermana trzymającego obsydian, a za nim gwieździste niebo. Przypominało mi widok zza okna, gdy szedłem spać.
-Czego tu szukasz? –Usłyszałem nagle kobiecy głos. Gwałtownie odwróciłem się i ujrzałem młodą kobietę z czarnymi, długimi włosami i białymi, pustymi, świecącymi oczami. Jej skóra była blada.
Przestraszyłem się i zamarłem w miejscu. Nie mogłem się ruszyć i nic powiedzieć, mimo że chciałem. Ze strachu straciłem panowanie nad ciałem. Mogłem jedynie patrzeć się na mroczną postać Gwiazdki, która spoglądała się na mnie, stojąc nieruchomo.
-Czego tu szukasz? –Powtórzyła nieco głośniej. Chyba zaczynała się niecierpliwić i irytować, ale na szczęście trochę oprzytomniałem i zapytałem się zaniepokojonym głosem:
-Czy to ty jesteś Gwiazdka?
-Tak, to ja. A ty, kim jesteś?
-Jestem Bercik.
-Po co tu przyszedłeś? –Zapytała i na to pytanie nie miałem odpowiedzi, ale szczęśliwie dodała:
-Czy przyszedłeś tu, aby powiedzieć, że noc jest wspaniała i powinna być cały czas, a ja powinnam być królową i obalić Tyra?
-Tak. –Natychmiast odpowiedziałem. –Noc jest piękna. Nic nie może się równać z gwiazdami na nocnym niebie i przepięknym księżycu. Patrząc z oddali na miasta i domy można się zahipnotyzować pięknem ich świateł. W dzień tego nie ma.
-Dokładnie. –Odpowiedziała. –Ale ludzie tego nie rozumieją. Zostali nauczeni przez adminów, Tyra i innych takich, że noc jest okrutna, że jest straszna, że trzeba ją przespać, zaś dzień jest wspaniały.
Coraz bardziej zaczynałem myśleć, że Gwiazdka nie zdaje sobie sprawy, że ja właśnie jestem adminem, który zresztą przyszedł tu, żeby ją powstrzymać, ale ponieważ jak dotąd odnosiła się do mnie przyjaźnie, może uda mi się coś zrobić, by ocalić dzień.
-Dzień też jest piękny, ale nie rozumiem, dlaczego ma być lepszy od nocy.
-Bo kto sprawuje władzę nad dniem? Tyro! A Tyro jest jednym wielkim samolubem, zamknął mnie pod światem żebym mu nie przeszkadzała opowiadać kłamstwa o nocy.
Słuchając tego niezbyt chciało mi się wierzyć, że Tyro jest samolubny. Przecież jest dobrym władcą, któremu zależy jedynie na dobru innych.
-Usiądź ze mną do śniadania. –Zaproponowała Gwiazdka. –Cieszę się, że jest chociaż jedna osoba, która mnie rozumie.
Kolejne kilka godzin przegadałem z królową nocy o różnicach między dniem a nocą. Coraz bardziej udawało mi się ją przekonywać, że dzień i noc powinny być równe i nie może być tylko noc. Ona jednak upierała się, że musi się najpierw zemścić na swoim bracie.
Przyjemnie się z nią rozmawiało, zadowolona była z tego, że ktoś docenia jej starania, by noc była jak najpiękniejsza. Rozmawiając z nią zupełnie zapomniałem o upływie czasu i przesiedziałem u niej kilka, a może kilkanaście godzin, rozmawiając o różnych rzeczach i robiąc przerwy na posiłki.
Przypomniało mi się nagle, że xtyro przed moim odejściem powiedział, że jeśli nie wrócę, wyśle tutaj wojsko. A mnie nie było naprawdę długo. Jak pójść ich poinformować o tym, że dobrze mi idzie, a jednocześnie nie stracić zaufania Gwiazdki?
Niestety, nie wymyśliłem nic. Podczas kolacji wpadła na salę tronową masa ludzi, a za nimi Lugward i Jacolplacol, który zawołał:
-Nie martw się Bercik, uratujemy cię!
-Ale mnie nie trzeba… -Zacząłem mówić, ale już nie dokończyłem, gdyż nagle przez ściany zaczęły wlatywać withery i atakować mieszkańców Arcadii, a Gwiazdce oczy zaczęły się bardzo świecić. Złożyła ręce i puściła z nich piorun we mnie. Gdy już był blisko mnie, nagle trafił go drugi piorun i zabrał ode mnie.
-Tyro! Ty podły samolubie! Twoja władza dobiegła końca! –Wrzasnęła Gwiazdka, a xtyro krzyknął do wszystkich:
-Uciekajcie!
Ale ja nie mogłem uciekać. Stałem jak zahipnotyzowany i patrzyłem jak Gwiazdka ostrzeliwuje Tyra piorunami, a on broni się polem siłowym. Niestety, pole siłowe wkrótce zostało zniszczone a xtyro porażony prądem. W tym momencie wbiegł do pomieszczenia Susek i zaczął ostrzeliwać z łuku Gwiazdkę, a ja zacząłem uciekać.
-Złapię cię, zdrajco! Pożałujesz za to, że ze mną zadarłeś! –Krzyknęła Gwiazdka, ale wcale nie przyjemnym, dziewczęcym głosem a jakimś takim strasznie niskim i zmutowanym.
Rzuciłem się na schody prowadzące na mury pałacu, a Gwiazdka strzelając piorunami za mną. Czułem, że zaraz mnie dogoni i pokona.
W tym momencie przypomniałem sobie o prezencie od Darkena – miksturze chwilowej niewidzialności. Włożyłem rękę do kieszeni i nie przestając wbiegać po schodach wyjąłem buteleczkę i napiłem się napoju. W tym momencie zniknąłem, wraz z cała zbroją. Widać było, że Gwiazdka jest zdezorientowana, ale wciąż biegła po schodach, miotając piorunami na lewo i prawo. Ja także biegłem do przodu. Nie miałem innego wyjścia, inaczej trafiłbym na królową nocy i jej ostrzał piorunów.
Wbiegłem na mury. Widać z nich było pustynię i kilka osób walczących z witherami. Nie miałem jednak czasu rozglądać się, wyciągnąłem miecz, trzeba będzie walczyć. Niestety, w tym momencie moja niewidzialność się skończyła, a Gwiazdka natychmiast strzeliła z rąk piorunem w moją stronę. Zasłoniłem się mieczem. Piorun popchnął mnie do tyłu, przewracając mnie, ale odbił się od miecza i trafił w Gwiazdkę, odpychając ją gdzieś daleko i generując okropnie jasne światło.
I w momencie upadku chyba na chwilę omdlałem, miałem krótki sen. Gwiazdka, która razem z Tyrem stwarza świat. Uczy się swojej mocy. Testuje pioruny. Niestety, trafia w obsydian, który odbija jej promień w nią samą. Pod wpływem naelektryzowania Gwiazdka zupełnie się zmienia. Zaczęła być okropna i niedobra względem swojego brata, co zmusiło go do uwięzienia królowej nocy. Tyro nie wiedział, że to przez trafienie piorunem. Teraz zaś, gdy Gwiazdka ponownie została trafiona, znów jest normalną, wesołą dziewczyną.
Obudziłem się. Miałem wrażenie, że to, co ujrzałem to nie był sen. Zacząłem szukać Gwiazdki. Spadła z murów i trzymała się pochodni, by nie spaść do fosy pełnej lawy. Szybko do niej podbiegłem. Jej skóra już nie była blada, a jej oczy były już zwykłymi, zielonymi oczyma, które patrzyły się teraz na mnie z nadzieją na ratunek.
Wyciągnąłem rękę by uratować Gwiazdkę – tą prawdziwą Gwiazdkę. W tym momencie świsnęła strzała, która trafiła królową nocy w rękę, a ona puściła się pochodni i spadła do fosy. Rozległ się syk, a Lugward trzymający zaklęty łuk zawołał:
-Nie martw się Bercik! Już po wszystkim! Jesteś bezpieczny.
Nie odpowiedziałem. Z milczeniem wyszedłem z pałacu.

Wracaliśmy ze zwycięskiej bitwy. Rozpoczynał się wschód słońca. Wszystko wróciło do normy. Wszyscy byli szczęśliwi. Wszyscy poza mną. Tyra nieprzytomnego Cinek i marqos12 nieśli na noszach. Był nieprzytomny, ale poza tym nic złego się mu nie stało.
Susek zauważył, że jestem coś nie w sosie i wcale nie cieszę się ze zwycięstwa, ale nie odważył się zapytać, co się stało.
Przede mną szli Atroth i Lugward. Rozmawiali ze sobą:
-Gwiazdka już więcej się nie pojawi. –Mówił Lugward, dumny z tego, że uratował świat.
-Kiedyś wróci. Ona jest adminem. Admini nie giną. Oni tworzą świat, a brak choć jednego z nich spowodowałby koniec świata. Ona gdzieś jest. Gdzie, nie mam pojęcia, ale kiedyś wróci.
Na słowa Atrotha poczułem się raźniej. Ona kiedyś wróci, a wtedy razem z Tyrem będzie rządziła Arcadią. Bo admini nie giną.

EDIT: Poprawka kilkunastu błędów, powtórzeń, braków przecinków. Nie miałem czasu przeczytać przed wrzuceniem na forum.

Użytkownik Eurobercik edytował ten post 09 listopada 2012 - 08:47

[puntapuntaMOD]

Ehhh to ja już nie mam co pisać ;/

Pinknie Bercik
Poczułem sie jak bym oglądał film

Użytkownik puntapuntaMOD edytował ten post 09 listopada 2012 - 08:34

[marqos]

Bercik, wiesz co to znaczy krótkie? ja lektóry co ma 30 linijek nie czytam, a co dobiero to?

[puntapuntaMOD]

Bercik, wiesz co to znaczy krótkie? ja lektóry co ma 30 linijek nie czytam, a co dobiero to?

czepiasz sie, mi sie podoba

[Darken]

Nie no zaszczycony się czuję że jestem tam na początku ;D
Dzięki wielkie, a serio to nie ma już co nawet rywalizować.
Berciku Życzę wygranej.

Jeśli by nie było twojego opowiadania i powiedzmy jak ja bym wygrał oddał bym komuś nagrodę. ;D
Szlachcicem nie jestem ale może być szlachecki użytek

[Eurobercik]

I tak napiszę . Ale moje opowiadanie nie będzie się liczyło w konkursie.

Ja napisałem to dla przyjemności, nie po to, żeby wygrać, bo po co mi domek Nawet gdybym wygrał, oddałbym drugiemu miejscu

Nie zniechęcajcie się, wciąż macie szanse

[Darken]

Ja napisałem to dla przyjemności, nie po to, żeby wygrać, bo po co mi domek Nawet gdybym wygrał, oddałbym drugiemu miejscu

Nie zniechęcajcie się, wciąż macie szanse

A tego nie zauważyłem sorka.
a dla czego właśnie mnie wybrałeś do opowiadania? ;D